ΙΕΡΑ ΣΚΕΥΗ

Ως ιερά σκεύη χαρακτηρίζονται κυρίως εκείνα που χρησιμοποιούνται στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας: το Άγιο Ποτήριο, το Άγιο Δισκάριο, ο Αστερίσκος, η Λόγχη, η Λαβίδα, το Ζέον, ο Σπόγγος και το Άγιο Αρτοφόριο. Ευρύτερα, ο όρος περιγράφει τα σκεύη που χρησιμοποιούνται στις υπόλοιπες ακολουθίες και τελετές του ναού και εξυπηρετούν τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών. Στα νεώτερα χρόνια, το κατεξοχήν υλικό για την κατασκευή τους είναι το ασήμι, το οποίο αντικατέστησε με την πάροδο του χρόνου τον χρυσό. Ενίοτε χρησιμοποιούνται και πιο ταπεινά υλικά, όπως ο χαλκός και τα κράματά του (π.χ. μπρούντζος), που συνήθως επαργυρώνονται. Διάφορες τεχνικές, όπως η σφυρήλατη και η συρματερή, επιλέγονται από εξειδικευμένους τεχνίτες για την παραγωγή έργων υψηλής αισθητικής αξίας.

Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά έργα της εκκλησιαστικής μεταλλοτεχνίας, επίχρυσα και αργυρά, από τον 18ο έως και τον 20ό αιώνα, τα οποία χρησιμοποιούνται στην ορθόδοξη λατρεία. Σε αυτά συγκαταλέγονται Άγια Ποτήρια και Δισκάρια, Λόγχες, εξαπτέρυγα, θυμιατήρια, κανδήλια, αργυρές επενδύσεις ιερών Ευαγγελίων και εικόνων. Κάποια από αυτά αποτελούν αφιερώματα των πιστών. Στο σύνολο τους είναι καλλιτεχνικοί θησαυροί των μεταβυζαντινών χρόνων, με χαρακτηριστικά σχήματα και εξαιρετική τεχνική (διάτρητα, σκαλιστά), διακοσμημένα σε κάποιες περιπτώσεις με πολύτιμους λίθους.